பட்டம் விடுதல்
முதன்முதலாக எப்போது பட்டம் விட்டதென்று இப்போது ஞாபகத்தில் துப்பரவாக இல்லை. நினைவு தெரிந்த நாட்களில் இருந்தே நான் பட்டம் ஏற்றியதுதான் இதற்கான காரணம்! அனேகமாக எல்லாக் குழந்தைகளும் முதலில் ஏற்றிய பட்டம் வாலாக்கொடியாகத்தான் இருக்கும். எங்கள் ஊரில் இதனை நாங்கள் வெளவால் என்று அழைப்போம். இது இடுகுறிப் பெயரா அல்லது காரணப்பெயரா என்று தெரியாது. அதன் தோற்றத்தில் இருந்தே வந்திருக்கலாம் என்று கருதுகின்றேன். ஆனால் வெளவால் பட்டம் என்றால் ஒரு சில மைல்களில் இருப்பவர்களுக்கு என்னவென்று தெரியாமல் இருந்தது ஆச்சரியமாக இருந்தது.
எமது பட்டம் ஏற்றும் காலம் மாரியில்தான் ஆரம்பிக்கும். புரட்டாதி ஐப்பசியில் நல்ல மழையைத் தரும் வாடைக்காற்றுக் காலத்தில்தான் எங்கள் பட்டங்கள் பறந்தன. கார்த்திகை, மார்கழியைக் கடந்து தைப்பொங்கல் அன்று உச்சத்தை அடையும். தைப்பொங்கல் அன்று வானம் முழுவதும் பட்டங்களால் நிரப்பப்பட்டிருக்கும் காட்சி இப்போதும் கண்முன்னால் நிற்கின்றது. அதன் பின்னரும் சிலர் தைப்பூசம் வரையும் பட்டம் விடுவதைத் தொடர்வது உண்டு. தைப்பூசம் உத்தியோகப்பற்றற்ற "கொடியிறக்கல்" ஆக இருந்திருக்கலாம்.
நானும் எனது முதலாவது பட்டத்தை வெளவாலில்தான் தொடங்கியிருப்பேன் என்று நினைக்கின்றேன். இது மிகவும் சுலபமாகச் செய்யக்கூடியது. தேவையானவை 1/4 பட்டத்தாள் (ஒரு முழுப்பட்டத்தாளில் நாலு பட்டங்களும், கீலங்களும், கூஞ்சங்களும் செய்யலாம்!), இரண்டு தென்னோலை ஈர்க்குகள் (ஒன்று தடிப்பாகவும் ஒன்று இலகுவில் வளையக்கூடியதாகவும் இருக்கவேண்டும்), ஒட்டுவதற்குக் கூப்பன்மாவில் கிண்டிய பசை! சிலுவைக் குறி வடிவில் ஈர்க்குகளைக் கட்டி நெடுக்குப் பாட்டிலும் குறுக்குப் பாட்டிலும் கீலங்களை ஒட்டவேண்டும். குறுக்கு ஈர்க்கை முறிக்காமல் இருபக்கமும் சீராக வளைத்தால் பட்டம் சரிக்காது. அது ஒன்றுக்குத்தான் நிபுணத்துவம் தேவை. கூஞ்சங்களை இரண்டு பக்கமும் ஒட்டி பசையைக் காயவிட்டால் போதும். பின்னர் பழைய சீலையைக் கிழித்து வாலைக் கட்டி, தையல் நூலால் முச்சையைக் கட்டினால் பட்டம் தயார். தையல் நூல்தான் பட்டம் ஏற்றவும் பாவிப்போம். மெல்லிய காற்றிலும் வெளவாலை முற்றத்தில் கூட ஏற்றிவிடலாம்.
பெரியம்மா வீட்டோடு இருக்கும் ஒழுங்கையில்தான் பட்டம் ஏற்றிப் பழகிய ஞாபகம். ஒழுங்கையின் இடப்பக்கமாக வீடுகளும் வலப்பக்கமாக பெரிய தோட்டமும் இருந்தன. காற்று இடையிடையே பலமாக வீசும்போது பட்டம் ஏற்ற வசதியான இடம். ஆனால் இடப்பக்கம் தந்திக் கம்பிகளும் வலப்பக்கம் மின்சாரக் கம்பிகளும் போனதால் அவற்றுக்குள் பட்டத்தைச் சிக்குப்பட வைக்காமல் ஏற்றுவதில்தான் கெட்டித்தனம் தெரியும். மின்சாரக் கம்பிகளில் சிக்குப்பட்டு அதை மொக்குத்தனமாக எடுக்கவெளிக்கிட்டு முறித்த பட்டங்கள் அதிகம்!
சில நேரங்களில் ஒன்றுவிட்ட பெரியண்ணன் படலம் கொண்டுவருவான். அவனுக்கு பட்டம் பிடிக்கும் வேலையும் பார்க்கவேண்டும். பட்டம் பிடித்துவிடுவதும் இலகுவான வேலையாய் இருந்ததில்லை. நேராக செங்குத்தாகப் பிடிக்கவேண்டும். வாலில் புல்லுகள் சிக்குப்படாமல் நேராக விடவேண்டும். சாதுவாகக் கொஞ்சம் சரித்துப் பிடித்தாலும் பட்டம் ஒருபக்கம் சரித்துக் கொண்டுபோய் கம்பிகளுக்குள் செருகிவிடும் அல்லது வேலிகளில் இடித்துவிடும். பலமுறை ஏச்சுப் பேச்சு எல்லாம் பெரியண்ணனிடம் வாங்கி ஒருவாறு பட்டம் பிடித்துவிடுவதில் உள்ள நுணுக்கங்களை எல்லாம் எட்டு கற்றுத் தேர்ந்துவிட்டேன்.
இன்னொரு ஒன்றுவிட்ட அண்ணன் தாசனுக்கு ஒழுங்கையில் பட்டம் விடப்பிடிக்காது. அவனுக்குப் பெரிய வெட்டையான இடம் வேண்டும். அதோடு அவனுக்குப் படலம் மாதிரி எல்லோரும் ஏற்றும் பட்டங்களிலும் பார்க்க பெட்டிப்பட்டம், பிராந்து, கொக்கு மாதிரி வித்தியாசமான பட்டங்கள் ஏற்றுவதில்தான் விருப்பம். அவனுக்கு பெட்டிப்பட்டம் பிடித்துவிட வைரவர் வெட்டைக்குப் போவோம். தாசன் எப்பவும் பட்டத்தைக் கிழக்கால சரித்துப் பிடித்துவிடத்தான் சொல்லுவான். அது வெட்டைக்குக் கிழக்குப் பக்கத்திலுள்ள வீட்டிற்கு இழுத்துக்கொண்டு போய்விழும். அந்த வீட்டினுள் பட்டத்தை விழுத்தவேண்டும் என்பதுதான் தாசனின் குறிக்கோள். அந்தச் சின்ன வயதில் அதன் காரணம் உடனடியாகப் புரியவில்லை. அந்த வீட்டில் உள்ள பெட்டையை தாசன் "பாத்து"க்கொண்டு திரிந்தது பிறகுதான் புரிந்தது.
என்னைவிட 3-4 வயது பெரியவன் செட்டி. அவன்தான் எனக்குத் தெரிந்து பட்டம் ஒட்டிவிற்கும் "தொழிலை" சின்னவயதிலேயே ஆரம்பித்தவன். பள்ளிகூடம், ரியூட்டரி என்று ஓடுப்பட்டுத் திரிந்தாலும் பட்டம் ஏற்றும் காலங்களில் இது வருமானம் தரும் ஒரு தொழில்! வெளவால் பட்டமும், தென்னீர்க்கில் கட்டிய ஒருமுழப் பிராந்துப் பட்டமும்தான் அவனுடைய உற்பத்தி. அதிலும் ஒருமுழப் பிராந்துப்பட்டம் விற்பதில்தான் அவன் பிரசித்தி பெற்றிருந்தான். தொழில் மிகவும் சுத்தம். எல்லாப் பிராந்துப் பட்டங்களையும் வீட்டுக்குப் பின்னால் உள்ள சிறுவெட்டையில் ஏற்றிக் காட்டித்தான் விற்பான். எல்லாமே முதல் தடவையில் ஒழுங்காக ஏறாது. சிலதுக்குத் தலைப்பாரம் குத்தத் தொடங்கும். அவைக்கு "பெல்லி" கட்டவேண்டும். அலம்பல் குச்சிகளை வைத்துக் கட்டி சமப்படுத்துவதுதான் இலகுவானது. சிலது இடது அல்லது வலப் பக்கமாகச் சரித்துக்கொண்டு போய்விழும். அவற்றின் மொச்சையைத் திருத்தவேண்டும். பட்டம் ஒழுங்காக ஏறிய பின்னர் அதை வாங்கிக்கொண்டு போனவர் எதுவும் பிழையென்று வந்தால் இலவசமாகவும் திருத்திக்கொடுப்பான். விடியக் காலமையில் அவன் வீட்டுக்குப் போய் இருந்து பட்டம் கட்டுவதையும், ஒட்டுவதையும் பார்ப்பதுதான் என்னுடைய வேலை.
தொடர்ந்து பார்த்துப் பார்த்து பழகியதாலும் சில தொட்டாட்டு வேலைகளையும் செய்ததாலும் எனக்கும் பிராந்து கட்டவும், செட்டை, குண்டி வளைக்கவும், ஒட்டவும் பழகிவிட்டது. என்னைப் போலவே எனது நெருங்கிய நண்பன் நொக்கியும் பழகிவிட்டான்.அப்போது நொக்கியும் நானும் பாலர் பாடசாலையில் இருந்தாலும் பட்டம் கட்டி விற்றுக் காசு உழைக்கலாம் என்று முடிவு செய்தோம். செட்டியின் தொழில்தர்மங்களை எமது வியாபார மொடலாகவும், ஆனால் அவனுக்குப் போட்டியாக இல்லாமல் கொஞ்சம் மாறுதலாகவும் செய்யலாம் என்று தொடங்கினோம். ஒன்றரை முழப் பிராந்தை மூங்கிலில்தான் கட்டவேண்டும்; ஈர்க்கில் கட்டினால் சவண்டு வளைந்துவிடும். எனவே பிராந்தை இரட்டைப்பட்டு ஈர்க்குகள் கொண்டு ஒன்றேகால் முழமாகக் கட்டுவது என்றும் , ஊருக்கு வடக்குப் பக்கமாக இருக்கும் பொடியள் பட்டங் கட்டுவதில் ஆர்வம் இல்லாதவர்களாக இருந்ததால் அங்கு கொண்டுபோய் சந்தைப்படுத்துவது என்றும் தீர்மானித்தோம். என்னிடம் பணம் புழங்குவது குறைவு என்பதால் பட்டத்தாளை நொக்கியே வாங்குவான். மற்றைய மூலப்பொருட்களான ஈர்க்கு, பசை, தையல் நூல் எல்லாம் வீட்டிலேயே எடுக்கலாம். வண்டடித்த கூப்பன் மாவை இலவசமாகக் கடைகளில் இருந்தே பெற்றுக்கொண்டோம். பட்டத்தாள் நொக்கி வாங்குவதால் செலவு போக வரும் இலாபத்தில் பெரும்பகுதி (60% என்று நினைக்கின்றேன்) அவனுக்குப் போகும். வடக்குப் பக்கமாக வசித்த நண்பர்களுக்கு பிராந்துப் பட்டத்தையும், விடுப்புப் பார்க்கவரும் குழந்தைகளுக்கு வெளவால் பட்டத்தையும் விற்பதுதான் எமது நோக்கமாக இருந்தது. இதில் வெற்றியும் பெற்றோம்.
ஐந்தாம் வகுப்புப் படிக்கும்போது விண்கட்டிப் படலம் ஏற்றுவதில் விருப்பம் வந்தது. படலம் செவ்வகமாக இருந்ததால் அதைக் கட்டுவது இலகுவாக இருந்தது. ஆனாலும் மூலை ஓடாமல் பார்க்கவேண்டும். ஒரு தச்சனுக்கு உரிய கவனத்துடன் ஒவ்வொரு தென்னந்தடியையும் சீராக்கி இணக்கினேன். இந்தத் தென்னந்தடிகளை கிடுகுவேலித் தென்னம் மட்டைகளில் இருந்து வெட்டித்தான் எடுப்பது வழக்கம். தடிகளைச் சீராக்கி சுண்டுவிரலில் வைத்துப் "பலன்ஸ்" பார்த்துக் கட்டுவதுதான் மிகவும் விருப்பமானது. வெள்ளைத்தாளை முதலில் ஒட்டி அதன் மேல் நீலமும் சிவப்புமாக செங்கோண முக்கோணங்களை பல வகையிலும் ஒட்டுவதுதான் சிறப்பு. இதற்காகவே கொப்பிகளில் பட்டங்களின் ஒட்டுக்களை வரைந்து பார்த்து புதுப்புது வடிவங்களைத் தயார் செய்தேன். எதிலும் புதுமை வேண்டும் என்பதுதான் எப்போதுமே எனது கொள்கையாக இருந்துவந்தது!
விண் பூட்டுவதற்கு முதலில் சரியான விசையைத் தயார் செய்யவேண்டும். கமுகம் சிலாகைதான் மிகவும் சிறந்தது. கமுகம் சிலாகையை நன்றாக அழுத்தமாகச் சீவி, சரியாகக் பலன்ஸ் பார்த்து ஓரளவு வளைத்தால் விசை தயார். நடுச்சென்ரரை அடையாளப்படுத்த கத்தியைக் கொஞ்சம் ஆழமாக்கிக் குறிவைத்தால் விசை வளைக்கும்போது முறிந்துவிடும். பல விசைகளை முறித்தே இந்தப்பட்டறிவையும் பெற்றேன். கூவை செய்ய நாங்கள் பெரும்பாலும் பாவிப்பது முள்முருக்கம் தடிதான். நடுவில் கோறையாக இருப்பதால் இலகுவாகக் கூவை செய்யலாம். ஆனாலும் வெடிக்காமல் நல்ல பலமான கூவை வேண்டுமென்றால் கிளுவம்தடிதான் பாவிக்கவேண்டும். சத்தகத்தால் கிளுவம்கூவை செய்வதற்கு நிறையப் பொறுமை வேண்டும். அடுத்தது நார். உரப்பை நார்தான் நன்றாகக் கூவும். அதிலும் யூரியாப் பைதான் எனது தேர்வு. அமோனியாப்பை நார் வித்தியாசமான ஒலியைத் தரும். ஆனால் விரைவில் வெடித்து, விண் அளறத் தொடங்கிவிடும் என்பதால் பெரிதாகப் பாவிப்பதில்லை. பார்சல் ரேப்பையும் நாராகப் பாவிக்கலாம். ஆனால் அது கிடைப்பதரிது. இளம் வடலி மட்டையில் இருந்தும் பனம்நார் பிசுங்கானால் வாட்டலாம். அதிகம் முயன்றும் அதில் தேர்ச்சிபெற முடியவில்லை.
இழைக்கயிறுதான் வால் (வாலா என்று சொல்லுவோம்!). இரட்டைப்பட்டு அல்லது மூன்று பட்டு பாவிப்போம். வாலின் கனத்தைப் பொறுத்துத்தான் பட்டத்தின் செயற்பாடு இருக்கும். வால் நீளமாக இருந்தால் பட்டம் சாதுவான மாணவன் போல அமைதியாக இருக்கும். குறைந்தால் குத்தத் தொடங்கி அறுத்துக்கொண்டு ஓடியும் விடும். ஆகவே அதிகம் கூடாமலும் குறையாமலும் வாலாவை படுபட்டாகச் சரிக்கட்டிவிடுவதில்தான் எங்களின் நிபுணத்துவம் உள்ளது. அத்தோடு மொச்சையை ஆட்டத்தில் விட்டால் பட்டல் ஜாடிக்கொண்டு நிற்கும். விண்ணும் அதற்கு ஏற்றாற்போல் சுருதி கூடிக் குறைந்து கேட்கும். எங்கள் ஊரில் விண் கூவுவதை வைத்தே யாருடைய பட்டம் ஏற்றப்பட்டுள்ளது என்று அறிய முடிந்திருந்தது.
மொச்சை கட்டுவதும் ஒரு கலைதான். எனக்குத் தெரிந்து மூன்றுவகை மொச்சை உள்ளது. இறுக்கமாகக் கட்டினால், அதாவது மேல் இரண்டு மூலைகளில் இருந்து வரும் நூல்கள் நடுப்பகுதிக்குப் மேல் இணைந்தால், பட்டம் அரக்கிக் கொண்டு நிற்கும். கீழ்க்காற்றில் நின்று கெதியாக விழுந்துவிடும் அபாயமும் உள்ளது. ஆக இளக்கிக் கட்டினால், இரண்டு மூலைகளில் இருந்து வரும் நூல்கள் நடுப்பகுதிக்கு அதிகம் கீழே சென்று இணைந்தால், பட்டம் அம்மத் தொடங்கிவிடும். அதாவது ஏற்றக்கோணம் 70 பாகைக்கு மேலே வந்து நூல் வண்டி வைத்து தொய்ந்து பட்டம் பொத்தென்று தலைகீழாக விழுந்துவிடும். ஆட்டத்தில் விட்டால்தான் பட்டம் மேல்க்காற்றில் நின்று ஜாடி ஆடும். ஆட்டம் கூடக் கூட நூலில் இழுவைகூடும். பட்டம் கீழ்க்காத்துக்கு வந்துவிடும். கீழ்க்காத்து குறைவாக இருப்பதால் நல்லபிள்ளை மாதிரி மீண்டும் மேலே நிதானமாகப் போகும். போன பின்பு தனது ஆட்டத்தை மீண்டும் ஆரம்பிக்கும்.
நான் ஒரு ஒன்றேகால் முழப்பட்டத்தை கனகாலமாக வைத்திருந்தேன். ரமேசன் அதன் விண்ணில் ஆசைப்பட்டு பட்டத்தை விலைக்குத் தருமாறு கேட்டான். நானும் பட்டத்தையும் விண்ணோடு சேர்த்து விலைபேசி முடித்து அடுத்தநாள் தருவதாக ஒப்புக்கொண்டேன். விற்பதற்கு முதல் இராக்கொடிக்கு விடவேண்டும் என்று ஆசையாக இருந்தது. ஆனால் என்னிடம் கால் இறாத்தல் பன்னிரண்டு இழை நூல்தான் இருந்தது, அது இராக்கொடிக்குக் காணாது. இன்னும் ஒரு காறாத்தால் நூல் இருந்தால் பட்டம் பனிக்குக் கீழே விழாமல் இருக்கும் என்று எண்ணி, நண்பன் சண்ணிடம் அவனுடைய காறாத்தல் நூலைத் தருமாறு கேட்க அவனும் ஒப்புக்கொண்டான். இரவு ஏழு மணியளவில் நல்ல அமாவாசை இருட்டில் அவனும் நானும் நூல் இளக்கப் போனோம். அவன் பட்டத்தைப் பிடித்து வைத்திருக்க நான் அடிக்கட்டையை அவிட்டு அடுத்த நூற்கட்டையை இணைப்பதுதான் வேலை. 12 இழை நைலோன் நூல் என்பதால் பிரி கழண்டுவிடாமல் இருக்க நுனியில் ஒரு முடிச்சுப் போடவேண்டும். நான் நுனியில் முடிச்சைப் போட்டேன். அப்போது சண் நூலை முடிந்துவிட்டாயா என்று கேட்டான். நானும் அவன் நுனியில் முடிச்சுப் போட்டதைத்தான் கேட்கின்றான் என்று நினைத்து ஓம் என்றேன். அவன் எல்லாம் சரியென்று நினைத்து நூலைப் பட்டென்று கைவிட்டுவிட்டான். நான் நூல் தலைப்பை மட்டும் பிடித்துக்கொண்டு நின்றதால் இறுக்கிக் பிடிக்கமுடியவில்லை. நூல் கைநழுவிப் போக பட்டத்தை நல்ல இருட்டுக்குள் கைவிட்டுவிட்டோம்.
என்ன நடந்தது என்பதை உணர இரண்டு நிமிடங்கள் பிடித்தது. கதைப்பதற்கு எதுவும் இருக்கவில்லை. எனக்கு அழுகையும் கோபவும் முட்டியது. ஆனாலும் ஆண்பிள்ளையாச்சே அழமுடியுமா!. நன்றாக இருட்டிவிட்டதால் பட்டம் எங்கே விழுந்திருக்கும் என்றும் தெரியாது. இருட்டில் தோட்டங்களுக்குள் உழக்கவும் முடியாது. எனவே இருவரும் மாறி மாறி ஒருவரை ஒருவர் திட்டியபடி பட்டத்தைத் தேடிப் போனோம். வழுக்கல், தேனித் தோட்டங்களைத் தாண்டி பிள்ளையார் கோயிலையும் தாண்டியபோது பட்டத்தின் விண் கூவும் சத்தம் கேட்டது. பட்டம் இன்னும் விழுந்துவிடவில்லை. மேலேதான் நிற்கின்றது என்று புரிந்தது. காறாத்தல் நூலோடு பட்டம் போனதால் நூல் எங்கேயோ பனையில் சிக்கி இருக்கவேண்டும். வழுக்கல் தோட்டத் தலைப்பிலுள்ள பனங்கூடலுக்குள்தான் நூல் சிக்கியிருக்கவேண்டும் என்று யூகித்தோம். என்றாலும் பட்டத்தை எடுக்க விடியக்காலமைதான் வரவேண்டும் என்பதால் இருவரும் அடுத்த நாள் வரலாம் என்று முடிவு செய்துவிட்டு வீடுபோய்ச் சேர்ந்தோம்.
இரவிரவாக நித்திரை வரவில்லை. எப்படியோ உறங்கிப்போனேன். பட்டம் ஜாடிக்கொண்டு நிலாவெளிச்சத்தில் நிற்பதுமாதிரிக் கனவெல்லாம் வந்தது. கண்விழித்து எழுந்தபோது பலாரென்று விடிந்துவிட்டிருந்தது. அவசர அவசரமாக தோட்டங்களுக்குக் குறுக்கால் ஓடியும் நடந்தும் பிள்ளையார் கோயில் பக்கம்போனபோது பட்டத்தைக் காணவில்லை. பட்டம் இரவுப் பனிக்குள் கீழே விழுந்திருக்கவேண்டும். ஒரு கிழவன் பொயிலைத் தோட்டத்திற்குள் நின்று நூல் இழுப்பது தெரிந்தது. நம்பிக்கையோடு போய் விசாரித்தபோது பட்டம் இல்லை என்று சொன்னார். கொஞ்ச நூல்தான் கிடைத்தது. யாரோ அறுவார் விடியமுன்னரே வந்து பட்டத்தை எடுத்து ஒளித்துவிட்டார்கள் என்று தெரிந்தது. பிரியப்பட்ட படலத்தை இழந்துவிட்டது மிகவும் துக்கத்தைக் கொடுத்தது. விலை பேசிய காசும் கிடைக்கவில்லை. அருமந்த விண்ணும் பட்டமும் இல்லையென்று ஆகிவிட்டது.
என்றாலும் மனம் தளரவில்லை.பலகாலமாக கட்டவேண்டும் என்று ஆசைப்பட்டிருந்த ஒன்றரை முழ விண்பிராந்தைக் கட்டும் முயற்சியில் ஈடுபட்டேன். நல்ல நீளமான பூவரசம் தடியை முள்ளத்தண்டாகவும், மூங்கில்தடிகளை செட்டைக்கும், குண்டிக்கும் இணக்கி, கமுகம் சிலாகையில் விசையும் பூட்டி பிராந்துத் பட்டத்தைத் தயார் செய்து பகலில் ஜாடி ஆடவும், முச்சையைக் கொஞ்சம் இளக்கி இரவில் இராக்கொடியும் விட்டேன்.
எமது பட்டம் ஏற்றும் காலம் மாரியில்தான் ஆரம்பிக்கும். புரட்டாதி ஐப்பசியில் நல்ல மழையைத் தரும் வாடைக்காற்றுக் காலத்தில்தான் எங்கள் பட்டங்கள் பறந்தன. கார்த்திகை, மார்கழியைக் கடந்து தைப்பொங்கல் அன்று உச்சத்தை அடையும். தைப்பொங்கல் அன்று வானம் முழுவதும் பட்டங்களால் நிரப்பப்பட்டிருக்கும் காட்சி இப்போதும் கண்முன்னால் நிற்கின்றது. அதன் பின்னரும் சிலர் தைப்பூசம் வரையும் பட்டம் விடுவதைத் தொடர்வது உண்டு. தைப்பூசம் உத்தியோகப்பற்றற்ற "கொடியிறக்கல்" ஆக இருந்திருக்கலாம்.
நானும் எனது முதலாவது பட்டத்தை வெளவாலில்தான் தொடங்கியிருப்பேன் என்று நினைக்கின்றேன். இது மிகவும் சுலபமாகச் செய்யக்கூடியது. தேவையானவை 1/4 பட்டத்தாள் (ஒரு முழுப்பட்டத்தாளில் நாலு பட்டங்களும், கீலங்களும், கூஞ்சங்களும் செய்யலாம்!), இரண்டு தென்னோலை ஈர்க்குகள் (ஒன்று தடிப்பாகவும் ஒன்று இலகுவில் வளையக்கூடியதாகவும் இருக்கவேண்டும்), ஒட்டுவதற்குக் கூப்பன்மாவில் கிண்டிய பசை! சிலுவைக் குறி வடிவில் ஈர்க்குகளைக் கட்டி நெடுக்குப் பாட்டிலும் குறுக்குப் பாட்டிலும் கீலங்களை ஒட்டவேண்டும். குறுக்கு ஈர்க்கை முறிக்காமல் இருபக்கமும் சீராக வளைத்தால் பட்டம் சரிக்காது. அது ஒன்றுக்குத்தான் நிபுணத்துவம் தேவை. கூஞ்சங்களை இரண்டு பக்கமும் ஒட்டி பசையைக் காயவிட்டால் போதும். பின்னர் பழைய சீலையைக் கிழித்து வாலைக் கட்டி, தையல் நூலால் முச்சையைக் கட்டினால் பட்டம் தயார். தையல் நூல்தான் பட்டம் ஏற்றவும் பாவிப்போம். மெல்லிய காற்றிலும் வெளவாலை முற்றத்தில் கூட ஏற்றிவிடலாம்.
பெரியம்மா வீட்டோடு இருக்கும் ஒழுங்கையில்தான் பட்டம் ஏற்றிப் பழகிய ஞாபகம். ஒழுங்கையின் இடப்பக்கமாக வீடுகளும் வலப்பக்கமாக பெரிய தோட்டமும் இருந்தன. காற்று இடையிடையே பலமாக வீசும்போது பட்டம் ஏற்ற வசதியான இடம். ஆனால் இடப்பக்கம் தந்திக் கம்பிகளும் வலப்பக்கம் மின்சாரக் கம்பிகளும் போனதால் அவற்றுக்குள் பட்டத்தைச் சிக்குப்பட வைக்காமல் ஏற்றுவதில்தான் கெட்டித்தனம் தெரியும். மின்சாரக் கம்பிகளில் சிக்குப்பட்டு அதை மொக்குத்தனமாக எடுக்கவெளிக்கிட்டு முறித்த பட்டங்கள் அதிகம்!
சில நேரங்களில் ஒன்றுவிட்ட பெரியண்ணன் படலம் கொண்டுவருவான். அவனுக்கு பட்டம் பிடிக்கும் வேலையும் பார்க்கவேண்டும். பட்டம் பிடித்துவிடுவதும் இலகுவான வேலையாய் இருந்ததில்லை. நேராக செங்குத்தாகப் பிடிக்கவேண்டும். வாலில் புல்லுகள் சிக்குப்படாமல் நேராக விடவேண்டும். சாதுவாகக் கொஞ்சம் சரித்துப் பிடித்தாலும் பட்டம் ஒருபக்கம் சரித்துக் கொண்டுபோய் கம்பிகளுக்குள் செருகிவிடும் அல்லது வேலிகளில் இடித்துவிடும். பலமுறை ஏச்சுப் பேச்சு எல்லாம் பெரியண்ணனிடம் வாங்கி ஒருவாறு பட்டம் பிடித்துவிடுவதில் உள்ள நுணுக்கங்களை எல்லாம் எட்டு கற்றுத் தேர்ந்துவிட்டேன்.
இன்னொரு ஒன்றுவிட்ட அண்ணன் தாசனுக்கு ஒழுங்கையில் பட்டம் விடப்பிடிக்காது. அவனுக்குப் பெரிய வெட்டையான இடம் வேண்டும். அதோடு அவனுக்குப் படலம் மாதிரி எல்லோரும் ஏற்றும் பட்டங்களிலும் பார்க்க பெட்டிப்பட்டம், பிராந்து, கொக்கு மாதிரி வித்தியாசமான பட்டங்கள் ஏற்றுவதில்தான் விருப்பம். அவனுக்கு பெட்டிப்பட்டம் பிடித்துவிட வைரவர் வெட்டைக்குப் போவோம். தாசன் எப்பவும் பட்டத்தைக் கிழக்கால சரித்துப் பிடித்துவிடத்தான் சொல்லுவான். அது வெட்டைக்குக் கிழக்குப் பக்கத்திலுள்ள வீட்டிற்கு இழுத்துக்கொண்டு போய்விழும். அந்த வீட்டினுள் பட்டத்தை விழுத்தவேண்டும் என்பதுதான் தாசனின் குறிக்கோள். அந்தச் சின்ன வயதில் அதன் காரணம் உடனடியாகப் புரியவில்லை. அந்த வீட்டில் உள்ள பெட்டையை தாசன் "பாத்து"க்கொண்டு திரிந்தது பிறகுதான் புரிந்தது.
என்னைவிட 3-4 வயது பெரியவன் செட்டி. அவன்தான் எனக்குத் தெரிந்து பட்டம் ஒட்டிவிற்கும் "தொழிலை" சின்னவயதிலேயே ஆரம்பித்தவன். பள்ளிகூடம், ரியூட்டரி என்று ஓடுப்பட்டுத் திரிந்தாலும் பட்டம் ஏற்றும் காலங்களில் இது வருமானம் தரும் ஒரு தொழில்! வெளவால் பட்டமும், தென்னீர்க்கில் கட்டிய ஒருமுழப் பிராந்துப் பட்டமும்தான் அவனுடைய உற்பத்தி. அதிலும் ஒருமுழப் பிராந்துப்பட்டம் விற்பதில்தான் அவன் பிரசித்தி பெற்றிருந்தான். தொழில் மிகவும் சுத்தம். எல்லாப் பிராந்துப் பட்டங்களையும் வீட்டுக்குப் பின்னால் உள்ள சிறுவெட்டையில் ஏற்றிக் காட்டித்தான் விற்பான். எல்லாமே முதல் தடவையில் ஒழுங்காக ஏறாது. சிலதுக்குத் தலைப்பாரம் குத்தத் தொடங்கும். அவைக்கு "பெல்லி" கட்டவேண்டும். அலம்பல் குச்சிகளை வைத்துக் கட்டி சமப்படுத்துவதுதான் இலகுவானது. சிலது இடது அல்லது வலப் பக்கமாகச் சரித்துக்கொண்டு போய்விழும். அவற்றின் மொச்சையைத் திருத்தவேண்டும். பட்டம் ஒழுங்காக ஏறிய பின்னர் அதை வாங்கிக்கொண்டு போனவர் எதுவும் பிழையென்று வந்தால் இலவசமாகவும் திருத்திக்கொடுப்பான். விடியக் காலமையில் அவன் வீட்டுக்குப் போய் இருந்து பட்டம் கட்டுவதையும், ஒட்டுவதையும் பார்ப்பதுதான் என்னுடைய வேலை.
தொடர்ந்து பார்த்துப் பார்த்து பழகியதாலும் சில தொட்டாட்டு வேலைகளையும் செய்ததாலும் எனக்கும் பிராந்து கட்டவும், செட்டை, குண்டி வளைக்கவும், ஒட்டவும் பழகிவிட்டது. என்னைப் போலவே எனது நெருங்கிய நண்பன் நொக்கியும் பழகிவிட்டான்.அப்போது நொக்கியும் நானும் பாலர் பாடசாலையில் இருந்தாலும் பட்டம் கட்டி விற்றுக் காசு உழைக்கலாம் என்று முடிவு செய்தோம். செட்டியின் தொழில்தர்மங்களை எமது வியாபார மொடலாகவும், ஆனால் அவனுக்குப் போட்டியாக இல்லாமல் கொஞ்சம் மாறுதலாகவும் செய்யலாம் என்று தொடங்கினோம். ஒன்றரை முழப் பிராந்தை மூங்கிலில்தான் கட்டவேண்டும்; ஈர்க்கில் கட்டினால் சவண்டு வளைந்துவிடும். எனவே பிராந்தை இரட்டைப்பட்டு ஈர்க்குகள் கொண்டு ஒன்றேகால் முழமாகக் கட்டுவது என்றும் , ஊருக்கு வடக்குப் பக்கமாக இருக்கும் பொடியள் பட்டங் கட்டுவதில் ஆர்வம் இல்லாதவர்களாக இருந்ததால் அங்கு கொண்டுபோய் சந்தைப்படுத்துவது என்றும் தீர்மானித்தோம். என்னிடம் பணம் புழங்குவது குறைவு என்பதால் பட்டத்தாளை நொக்கியே வாங்குவான். மற்றைய மூலப்பொருட்களான ஈர்க்கு, பசை, தையல் நூல் எல்லாம் வீட்டிலேயே எடுக்கலாம். வண்டடித்த கூப்பன் மாவை இலவசமாகக் கடைகளில் இருந்தே பெற்றுக்கொண்டோம். பட்டத்தாள் நொக்கி வாங்குவதால் செலவு போக வரும் இலாபத்தில் பெரும்பகுதி (60% என்று நினைக்கின்றேன்) அவனுக்குப் போகும். வடக்குப் பக்கமாக வசித்த நண்பர்களுக்கு பிராந்துப் பட்டத்தையும், விடுப்புப் பார்க்கவரும் குழந்தைகளுக்கு வெளவால் பட்டத்தையும் விற்பதுதான் எமது நோக்கமாக இருந்தது. இதில் வெற்றியும் பெற்றோம்.
ஐந்தாம் வகுப்புப் படிக்கும்போது விண்கட்டிப் படலம் ஏற்றுவதில் விருப்பம் வந்தது. படலம் செவ்வகமாக இருந்ததால் அதைக் கட்டுவது இலகுவாக இருந்தது. ஆனாலும் மூலை ஓடாமல் பார்க்கவேண்டும். ஒரு தச்சனுக்கு உரிய கவனத்துடன் ஒவ்வொரு தென்னந்தடியையும் சீராக்கி இணக்கினேன். இந்தத் தென்னந்தடிகளை கிடுகுவேலித் தென்னம் மட்டைகளில் இருந்து வெட்டித்தான் எடுப்பது வழக்கம். தடிகளைச் சீராக்கி சுண்டுவிரலில் வைத்துப் "பலன்ஸ்" பார்த்துக் கட்டுவதுதான் மிகவும் விருப்பமானது. வெள்ளைத்தாளை முதலில் ஒட்டி அதன் மேல் நீலமும் சிவப்புமாக செங்கோண முக்கோணங்களை பல வகையிலும் ஒட்டுவதுதான் சிறப்பு. இதற்காகவே கொப்பிகளில் பட்டங்களின் ஒட்டுக்களை வரைந்து பார்த்து புதுப்புது வடிவங்களைத் தயார் செய்தேன். எதிலும் புதுமை வேண்டும் என்பதுதான் எப்போதுமே எனது கொள்கையாக இருந்துவந்தது!
விண் பூட்டுவதற்கு முதலில் சரியான விசையைத் தயார் செய்யவேண்டும். கமுகம் சிலாகைதான் மிகவும் சிறந்தது. கமுகம் சிலாகையை நன்றாக அழுத்தமாகச் சீவி, சரியாகக் பலன்ஸ் பார்த்து ஓரளவு வளைத்தால் விசை தயார். நடுச்சென்ரரை அடையாளப்படுத்த கத்தியைக் கொஞ்சம் ஆழமாக்கிக் குறிவைத்தால் விசை வளைக்கும்போது முறிந்துவிடும். பல விசைகளை முறித்தே இந்தப்பட்டறிவையும் பெற்றேன். கூவை செய்ய நாங்கள் பெரும்பாலும் பாவிப்பது முள்முருக்கம் தடிதான். நடுவில் கோறையாக இருப்பதால் இலகுவாகக் கூவை செய்யலாம். ஆனாலும் வெடிக்காமல் நல்ல பலமான கூவை வேண்டுமென்றால் கிளுவம்தடிதான் பாவிக்கவேண்டும். சத்தகத்தால் கிளுவம்கூவை செய்வதற்கு நிறையப் பொறுமை வேண்டும். அடுத்தது நார். உரப்பை நார்தான் நன்றாகக் கூவும். அதிலும் யூரியாப் பைதான் எனது தேர்வு. அமோனியாப்பை நார் வித்தியாசமான ஒலியைத் தரும். ஆனால் விரைவில் வெடித்து, விண் அளறத் தொடங்கிவிடும் என்பதால் பெரிதாகப் பாவிப்பதில்லை. பார்சல் ரேப்பையும் நாராகப் பாவிக்கலாம். ஆனால் அது கிடைப்பதரிது. இளம் வடலி மட்டையில் இருந்தும் பனம்நார் பிசுங்கானால் வாட்டலாம். அதிகம் முயன்றும் அதில் தேர்ச்சிபெற முடியவில்லை.
இழைக்கயிறுதான் வால் (வாலா என்று சொல்லுவோம்!). இரட்டைப்பட்டு அல்லது மூன்று பட்டு பாவிப்போம். வாலின் கனத்தைப் பொறுத்துத்தான் பட்டத்தின் செயற்பாடு இருக்கும். வால் நீளமாக இருந்தால் பட்டம் சாதுவான மாணவன் போல அமைதியாக இருக்கும். குறைந்தால் குத்தத் தொடங்கி அறுத்துக்கொண்டு ஓடியும் விடும். ஆகவே அதிகம் கூடாமலும் குறையாமலும் வாலாவை படுபட்டாகச் சரிக்கட்டிவிடுவதில்தான் எங்களின் நிபுணத்துவம் உள்ளது. அத்தோடு மொச்சையை ஆட்டத்தில் விட்டால் பட்டல் ஜாடிக்கொண்டு நிற்கும். விண்ணும் அதற்கு ஏற்றாற்போல் சுருதி கூடிக் குறைந்து கேட்கும். எங்கள் ஊரில் விண் கூவுவதை வைத்தே யாருடைய பட்டம் ஏற்றப்பட்டுள்ளது என்று அறிய முடிந்திருந்தது.
மொச்சை கட்டுவதும் ஒரு கலைதான். எனக்குத் தெரிந்து மூன்றுவகை மொச்சை உள்ளது. இறுக்கமாகக் கட்டினால், அதாவது மேல் இரண்டு மூலைகளில் இருந்து வரும் நூல்கள் நடுப்பகுதிக்குப் மேல் இணைந்தால், பட்டம் அரக்கிக் கொண்டு நிற்கும். கீழ்க்காற்றில் நின்று கெதியாக விழுந்துவிடும் அபாயமும் உள்ளது. ஆக இளக்கிக் கட்டினால், இரண்டு மூலைகளில் இருந்து வரும் நூல்கள் நடுப்பகுதிக்கு அதிகம் கீழே சென்று இணைந்தால், பட்டம் அம்மத் தொடங்கிவிடும். அதாவது ஏற்றக்கோணம் 70 பாகைக்கு மேலே வந்து நூல் வண்டி வைத்து தொய்ந்து பட்டம் பொத்தென்று தலைகீழாக விழுந்துவிடும். ஆட்டத்தில் விட்டால்தான் பட்டம் மேல்க்காற்றில் நின்று ஜாடி ஆடும். ஆட்டம் கூடக் கூட நூலில் இழுவைகூடும். பட்டம் கீழ்க்காத்துக்கு வந்துவிடும். கீழ்க்காத்து குறைவாக இருப்பதால் நல்லபிள்ளை மாதிரி மீண்டும் மேலே நிதானமாகப் போகும். போன பின்பு தனது ஆட்டத்தை மீண்டும் ஆரம்பிக்கும்.
நான் ஒரு ஒன்றேகால் முழப்பட்டத்தை கனகாலமாக வைத்திருந்தேன். ரமேசன் அதன் விண்ணில் ஆசைப்பட்டு பட்டத்தை விலைக்குத் தருமாறு கேட்டான். நானும் பட்டத்தையும் விண்ணோடு சேர்த்து விலைபேசி முடித்து அடுத்தநாள் தருவதாக ஒப்புக்கொண்டேன். விற்பதற்கு முதல் இராக்கொடிக்கு விடவேண்டும் என்று ஆசையாக இருந்தது. ஆனால் என்னிடம் கால் இறாத்தல் பன்னிரண்டு இழை நூல்தான் இருந்தது, அது இராக்கொடிக்குக் காணாது. இன்னும் ஒரு காறாத்தால் நூல் இருந்தால் பட்டம் பனிக்குக் கீழே விழாமல் இருக்கும் என்று எண்ணி, நண்பன் சண்ணிடம் அவனுடைய காறாத்தல் நூலைத் தருமாறு கேட்க அவனும் ஒப்புக்கொண்டான். இரவு ஏழு மணியளவில் நல்ல அமாவாசை இருட்டில் அவனும் நானும் நூல் இளக்கப் போனோம். அவன் பட்டத்தைப் பிடித்து வைத்திருக்க நான் அடிக்கட்டையை அவிட்டு அடுத்த நூற்கட்டையை இணைப்பதுதான் வேலை. 12 இழை நைலோன் நூல் என்பதால் பிரி கழண்டுவிடாமல் இருக்க நுனியில் ஒரு முடிச்சுப் போடவேண்டும். நான் நுனியில் முடிச்சைப் போட்டேன். அப்போது சண் நூலை முடிந்துவிட்டாயா என்று கேட்டான். நானும் அவன் நுனியில் முடிச்சுப் போட்டதைத்தான் கேட்கின்றான் என்று நினைத்து ஓம் என்றேன். அவன் எல்லாம் சரியென்று நினைத்து நூலைப் பட்டென்று கைவிட்டுவிட்டான். நான் நூல் தலைப்பை மட்டும் பிடித்துக்கொண்டு நின்றதால் இறுக்கிக் பிடிக்கமுடியவில்லை. நூல் கைநழுவிப் போக பட்டத்தை நல்ல இருட்டுக்குள் கைவிட்டுவிட்டோம்.
என்ன நடந்தது என்பதை உணர இரண்டு நிமிடங்கள் பிடித்தது. கதைப்பதற்கு எதுவும் இருக்கவில்லை. எனக்கு அழுகையும் கோபவும் முட்டியது. ஆனாலும் ஆண்பிள்ளையாச்சே அழமுடியுமா!. நன்றாக இருட்டிவிட்டதால் பட்டம் எங்கே விழுந்திருக்கும் என்றும் தெரியாது. இருட்டில் தோட்டங்களுக்குள் உழக்கவும் முடியாது. எனவே இருவரும் மாறி மாறி ஒருவரை ஒருவர் திட்டியபடி பட்டத்தைத் தேடிப் போனோம். வழுக்கல், தேனித் தோட்டங்களைத் தாண்டி பிள்ளையார் கோயிலையும் தாண்டியபோது பட்டத்தின் விண் கூவும் சத்தம் கேட்டது. பட்டம் இன்னும் விழுந்துவிடவில்லை. மேலேதான் நிற்கின்றது என்று புரிந்தது. காறாத்தல் நூலோடு பட்டம் போனதால் நூல் எங்கேயோ பனையில் சிக்கி இருக்கவேண்டும். வழுக்கல் தோட்டத் தலைப்பிலுள்ள பனங்கூடலுக்குள்தான் நூல் சிக்கியிருக்கவேண்டும் என்று யூகித்தோம். என்றாலும் பட்டத்தை எடுக்க விடியக்காலமைதான் வரவேண்டும் என்பதால் இருவரும் அடுத்த நாள் வரலாம் என்று முடிவு செய்துவிட்டு வீடுபோய்ச் சேர்ந்தோம்.
இரவிரவாக நித்திரை வரவில்லை. எப்படியோ உறங்கிப்போனேன். பட்டம் ஜாடிக்கொண்டு நிலாவெளிச்சத்தில் நிற்பதுமாதிரிக் கனவெல்லாம் வந்தது. கண்விழித்து எழுந்தபோது பலாரென்று விடிந்துவிட்டிருந்தது. அவசர அவசரமாக தோட்டங்களுக்குக் குறுக்கால் ஓடியும் நடந்தும் பிள்ளையார் கோயில் பக்கம்போனபோது பட்டத்தைக் காணவில்லை. பட்டம் இரவுப் பனிக்குள் கீழே விழுந்திருக்கவேண்டும். ஒரு கிழவன் பொயிலைத் தோட்டத்திற்குள் நின்று நூல் இழுப்பது தெரிந்தது. நம்பிக்கையோடு போய் விசாரித்தபோது பட்டம் இல்லை என்று சொன்னார். கொஞ்ச நூல்தான் கிடைத்தது. யாரோ அறுவார் விடியமுன்னரே வந்து பட்டத்தை எடுத்து ஒளித்துவிட்டார்கள் என்று தெரிந்தது. பிரியப்பட்ட படலத்தை இழந்துவிட்டது மிகவும் துக்கத்தைக் கொடுத்தது. விலை பேசிய காசும் கிடைக்கவில்லை. அருமந்த விண்ணும் பட்டமும் இல்லையென்று ஆகிவிட்டது.
என்றாலும் மனம் தளரவில்லை.பலகாலமாக கட்டவேண்டும் என்று ஆசைப்பட்டிருந்த ஒன்றரை முழ விண்பிராந்தைக் கட்டும் முயற்சியில் ஈடுபட்டேன். நல்ல நீளமான பூவரசம் தடியை முள்ளத்தண்டாகவும், மூங்கில்தடிகளை செட்டைக்கும், குண்டிக்கும் இணக்கி, கமுகம் சிலாகையில் விசையும் பூட்டி பிராந்துத் பட்டத்தைத் தயார் செய்து பகலில் ஜாடி ஆடவும், முச்சையைக் கொஞ்சம் இளக்கி இரவில் இராக்கொடியும் விட்டேன்.
Comments